دانشجویان مبتلا به دیابت در معرض خطر عوارض این بیماری، افسردگی و کیفیت پایین زندگی هستند

26 اوت 2019 - براساس مطالعه ای که در ژورنال انجمن استئوپاتیک آمریکا منتشر گردید، رفتن به دانشگاه، در عین حال که برای هر دانشجویی استرس زا است، برای دانشجویان مبتلا به دیابت این استرس بیشتر است و آنها را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.

محققان دریافتند افراد مبتلا به دیابت که در دانشگاه ها مشغول به کار و یا تحصیل هستند، دارای دیسترس دیابتی بالاتری هستند، به عبارت دیگر با احساس نگرانی و ناامیدی از زندگی با دیابت روبرو می شوند که با کاهش شدید رفتارهای خودمراقبتی، کنترل قند خون زیر حد مطلوب و کیفیت پایین زندگی ارتباط دارد.

دکتر Elizabeth Beverly، استادیار طب خانواده از بخش استئوپاتیک کالج پزشکی دانشگاه اوهایو و رهبر این تحقیق می گوید: همه ی افراد مبتلا به دیابت، در بعضی موارد دچار دیسترس دیابتی می شوند که اغلب توسط حوادث عمده ی زندگی یا تحولات زندگی تحریک می شود. در این مطالعه رفتن به کالج که مطمئناً یک تحول عمده در زندگی است، بررسی گردید زیرا می تواند سبب افزایش دیسترس دیابتی شود، بنابراین ما باید بتوانیم این مسئله را برای دانش جویان مبتلا به دیابت پیش بینی کرده و از آن ها حمایت کنیم.

در این مطالعه 173 فرد مبتلا به دیابت نوع 1(T1DM) و دیابت نوع 2(T2DM) ، که در دانشگاه کار یا تحصیل می کردند، بررسی شدند. 27 درصد از مبتلایان بهT1DM و 30 درصد از مبتلایان به T2DM، دارای سطح بالایی از دیسترس دیابتی بودند.

کیفیت زندگی شرکت کنندگانی که دیسترس دیابتی بالایی در آنها گزارش شده بود، پایین بود. محققان دریافتند که 19٪ از مبتلایان بهT1DM و 17٪ از افراد مبتلا بهT2DM به افسردگی شدید مبتلا هستند.

دکتر Beverly می گوید: این یافته ها نشان می دهد که زندگی با دیابت چقدر دشوار است. این امر به مدیریت روزانه نیاز دارد ولی علیرغم تلاش های بیشتر فرد، دیابت یک بیماری مزمن و پیشرونده است که می تواند با گذشت زمان منجر به عوارضی برای این افراد شود.

ورود به محیط جدید می تواند برنامه ی مراقبت از خود را به ویژه از نظر رژیم و مدیریت قند خون به طور قابل توجهی مختل کند. برای دانشجویانی که از خانه دور می شوند، که غالبا همینطور است، دسترسی به غذاهای مناسب ممکن است دشوار باشد.

پریشانی شدید یا دیسترس شدید دیابت ناشی از عدم اطمینان از توانایی حفظ سلامت فرد در مواجهه با تغییرات عمده ی زندگی یا عوارض بیماری است. پیامدهای عدم مدیریت دیابت می تواند شدید باشد، از جمله از بین رفتن بینایی و قطع عضو.

به گفته دکتر Beverly، بهترین مداخله برای مبارزه با این عدم اطمینان، آموزش و حمایت است. می توان این گروه از بیماران را به آموزگاران دیابت و متخصصان دیابت ارجاع داد تا با آموزشهایی در مورد دیابت موانع عادت های غذایی خود را بهتر حل کنند، در مورد گزینه های درمانی اطلاعات بیشتری کسب نمایند، و یا از یک پزشک متخصص در دیسترس دیابتی، مراقبت های روحی و روانی دریافت کنند.

دکتر Beverly می گوید: خبر خوب این است كه دانشگاه ها واقعاً برای ارائه ی این خدمات موقعیت مناسبی دارند. آنها دارای تعداد زیادی متخصص در زمینه ی موضوعات تخصصی در دانشگاه، خطوط ارتباطی بی شمار با دانشجویان، اساتید و کارمندان و همچنین امکاناتی مانند آشپزخانه ها و سالن های بدنسازی هستند که گزینه های ایده آل برای این گونه از آموزشها می باشند.

به عنوان نمونه، دانشگاه اوهایو ظروفی برای دفع سوزن و نیدل و یخچال برای نگهداری انسولین در اتاق های خوابگاه فراهم کرده است و کیت های درمانی هیپوگلایسمی را می توان در سراسر دانشگاه یافت. این دانشکده همچنین با داشتن برنامه های آزمون و غیبت انعطاف پذیر می تواند به دانشجویانی که به دلیل عوارض دیابت دچار مشکلاتی شده اند، فرصتهای مجددی بدهد.

طبق قانون معلولیت آمریکا، دانش جویان مبتلا به دیابت واجد شرایط برای اسکان در خوابگاه هستند.

دکتر Beverly می گوید: دانشگاه هایی که نیازهای دانشجویانشان را درک می کنند، می توانند حمایت های مناسبی را از آنها انجام دهند که باعث می شود سلامت و پیشرفت تحصیلی آنها ارتقا یابد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-08-college-students-diabetes-complications-depression.html